
Nó
Data 18/08/2009 20:33:12 | Tópico: Poemas -> Sociais
| Nun tentedes amordaçar-me que a seguir corto la mordaça Nun tentedes nunca calhar-me, na mesma boziarei a quien passa.
Boziarei contra l cumpadriu, contra l'anjustiça, la corruçon, contra quien proteige ls ricos i als pobres tira l pan.
Boziarei contra ls promotores de politiquice bacoca, maldicéncia, caciquismo, ciego partidarismo, prontos a fazer batota.
Puoden cortar ls mius dedos porque na mesma screbirei, fazerei de l cotos la mie arma, ne l teclado boziarei.
Boziarei a la lhiberdade, la justícia social, ne ls dreitos, l'eigualdade, ne ls deberes, l'oubrigatoriedade, tratamiento por eigual.
Chamai-me poeta decepada Poeta ampotente nó! Chamai-me poeta amordaçada Poeta silenciada, nó!
Hei-de screbir an papel, hei-de screbir na Internete! Hei-de dezir las berdades, bien alto a to la gente!
I quando la fuorça se me acabar i you me fur pa las streilhas, alhá cuntinarei a screbir i a lhuitar al pie deilhas.
Poema screbido an Mirandés, l´outra lhéngua oufecial.
|
|